йӧрыктымӧ

1. прич. от йӧрыкташ I.

2. в знач. сущ. сваливание, свалка. Ик теле кечын пӱнчӧ-влакым йӧрыктымӧ годым тудын ӱмбакше пушеҥге йӧрлын. В. Сапаев. В один зимний день при свалке сосен на него повалилось дерево. Ср. йӧрыктымаш.